در خصوص تأثیر گفتار معلم بر خروجی زبان‌آموز در محیط‌های آموزش زبان انگلیسی به عنوان زبان خارجی (EFL)، نحوه صحبت کردن معلم می‌تواند تأثیر بسزایی در رشد زبانی زبان‌آموزان داشته باشد. معلم‌ها نه‌تنها الگوی زبانی هستند، بلکه نقش تسهیل‌گر ارتباط را نیز بر عهده دارند. با تنظیم آگاهانه گفتار کلاسی، می‌توانند فضایی ایجاد کنند که زبان‌آموزان با اعتماد بیشتری در آن مشارکت کنند و مهارت گفتاری خود را تقویت نمایند.
یکی از مؤثرترین روش‌های گفتار معلم، استفاده از پرسش‌های باز است. این نوع پرسش‌ها برخلاف سؤالات بله/خیر، زبان‌آموز را ترغیب می‌کند تا جملات بلندتر و پیچیده‌تری تولید کند. نتیجه آن، ارتقای ساختار نحوی و افزایش تعاملات معنادار در کلاس است.
نکته‌ای دیگر در تأثیرگذاری گفتار معلم، مدت زمان سکوت پس از پرسش است. زمانی که معلم پس از پرسش مکث کافی می‌دهد، زبان‌آموزان فرصت دارند تا فکر کنند و پاسخ‌های دقیق‌تری ارائه دهند. پژوهش‌ها نشان داده‌اند که این مکث‌ها موجب پاسخ‌های طولانی‌تر و با کیفیت‌تر می‌شوند.
همچنین استفاده از بازخوردهای غیرمستقیم مانند بازگویی (recast) یا درخواست توضیح (clarification request) از دیگر ابزارهای مؤثر است. در بازگویی، معلم اشتباه زبان‌آموز را به‌صورت صحیح تکرار می‌کند بدون اینکه مستقیم به آن اشاره کند. در روش دوم، زبان‌آموز ترغیب می‌شود تا خود، جمله را اصلاح و بازسازی کند.
تناسب میان زمان صحبت معلم و زبان‌آموزان همواره چالش‌برانگیز است. گرچه در برخی کلاس‌ها تمرکز بیشتر بر معلم ضروری است، اما افزایش زمان صحبت زبان‌آموز (STT) می‌تواند اعتماد به نفس و روانی گفتار را به‌طور چشمگیری تقویت کند. فعالیت‌هایی مانند کار دو‌نفره، نقش‌آفرینی و وظایف محور می‌توانند در این زمینه مؤثر باشند.
نوع بازخوردی که معلم ارائه می‌دهد نیز تأثیر مستقیم بر خروجی زبان‌آموز دارد. تحسین مشخص و تشویق کلامی می‌تواند زبان‌آموز را برای تلاش بیشتر و مشارکت فعال‌تر ترغیب کند. از سوی دیگر، اصلاح مکرر یا قطع مداوم صحبت زبان‌آموز ممکن است باعث کاهش اعتماد به نفس او شود.
استفاده معلم از نشانگرهای گفتاری (discourse markers) و استراتژی‌های پشتیبان (scaffolding) نیز نقش مهمی در ارتقای کیفیت صحبت زبان‌آموزان ایفا می‌کند. عباراتی مانند «بیایید درباره‌اش فکر کنیم…» یا «می‌تونی توضیح بدی چرا…؟» موجب گسترش پاسخ‌ها و تقویت تفکر انتقادی زبان‌آموز می‌شوند.
لحن و سرعت صحبت معلم نیز از عواملی است که در مشارکت زبان‌آموز مؤثر است. استفاده از لحنی حمایت‌گر و سرعتی مناسب، به‌ویژه برای زبان‌آموزان سطح پایین، می‌تواند اضطراب را کاهش داده و فضای امن‌تری برای صحبت فراهم کند.
اگرچه استفاده از زبان مادری در کلاس اغلب توصیه نمی‌شود، اما در برخی شرایط، تغییر کد (code-switching) می‌تواند به درک بهتر مفاهیم پیچیده کمک کند. استفاده هدفمند از زبان اول زبان‌آموزان می‌تواند روند یادگیری را تسهیل کند.
حساسیت فرهنگی در گفتار معلم نیز اهمیت بالایی دارد. معلمی که به پیش‌زمینه‌های فرهنگی زبان‌آموزان احترام بگذارد، حس تعلق و امنیت را در آن‌ها تقویت می‌کند. این احساس مثبت، زبان‌آموزان را به تعامل بیشتر و ریسک‌پذیری زبانی ترغیب می‌کند.
در پایان، گفتار معلم صرفاً ابزار انتقال محتوا نیست، بلکه ابزاری قدرتمند برای آموزش مؤثر زبان است. با به‌کارگیری پرسش‌های مناسب، بازخورد سازنده، زمان سکوت کافی و درک فرهنگی، معلم می‌تواند تأثیری عمیق بر کیفیت و کمیت تولید زبانی زبان‌آموزان بگذارد. شناخت این عوامل برای هر معلم زبان ضروری است.